Zabawa w chowanego

Vader

Powiadają, że pewnego razu spotkały się na Ziemi
wszystkie uczucia i cechy ludzkich istot.
Gdy Znudzenie ostentacyjnie ziewnęło po raz trzeci,
Szaleństwo, jak zwykle obłędnie dzikie, zaproponowało:
Pobawmy się w chowanego!
Intryga, niezmiernie zaintrygowana, uniosła tylko
lekko brwi, a Ciekawość, nie mogąc się powstrzymać, spytała
z typowym dla siebie zainteresowaniem:
W chowanego? A co to takiego?
To zabawa - wyjaśniło żywo Szaleństwo - polegająca na tym,
iż ja zakryję sobie oczy i powolutku zacznę liczyć do
miliona. W międzyczasie wy wszyscy dobrze się schowacie, a
gdy skończę liczyć, moim zadaniem będzie was odnaleźć.
Pierwsze z was, na którego kryjówkę trafię, zajmie moje
miejsce w następnej kolejce.

Podekscytowany Entuzjazm zaczął tańczyć w
towarzystwie Euforii, Radość podskakiwała tak wesolutko, iż
udało się jej przekonać do gry Wątpliwość, a nawet Apatię,
której nigdy niczym nie udało się zainteresować.

Jednakże nie wszyscy chcieli się przyłączyć. Prawda
wolała się nie chować, w końcu i tak zawsze ją odkrywano.
Duma stwierdziła, że zabawa jest głupia, ale tak naprawdę w
głębi duszy gryzło ją, iż pomysł wyszedł od kogo innego.
Tchórzostwo z kolei nie chciało ryzykować.
Raz, dwa, trzy - zaczęło liczyć Szaleństwo.

Najszybciej schowało się Lenistwo, osuwając się za
pierwszy lepszy napotkany kamień. Wiara pofrunęła do Nieba,
a Zazdrość ukryła się w cieniu Triumfu, który z kolei wspiął
się o własnych siłach na sam szczyt najwyższego drzewa.
Wspaniałomyślność długo nie mogła znaleźć dla siebie
odpowiedniego miejsca, gdyż wszystkie kryjówki wydawały się
jej idealne dla przyjaciół: krystalicznie czyste jezioro
było wymarzonym miejscem dla Piękności, dziupla - w sam raz
dla Nieśmiałości, motyle skrzydła stworzone dla Zmysłowości,
powiew wiatru okazał się natomiast najlepszym dla Wolności.
W końcu Wspaniałomyślność schowała się za promyczkiem słońca.

Z kolei Egoizm znalazł sobie, jak sądził, wspaniałe miejsce:
wygodne i przewiewne, a co najważniejsze -
przeznaczone tylko, tylko dla niego. Kłamstwo schowało się
na dnie oceanów, a może skłamało i tak naprawdę ukryło się
za tęczą? Pasja i Pożądanie w porywie gorących uczuć
wskoczyli w sam środek wulkanu. Niestety wyleciało mi z
pamięci, gdzie skryło się Zapomnienie, lecz to przecież mało
ważne.

Gdy Szaleństwo liczyło dziewięćset dziewięćdziesiąt
dziewięć tysięcy...
Miłość jeszcze nie zdołała znaleźć sobie odpowiedniego
miejsca. W ostatniej chwili odkryła jednak zagajnik dzikich
róż i schowała się wśród ich krzaków.
Milion! - krzyknęło na końcu Szaleństwo i dziarsko zabrało
się do szukania. Od razu, rzecz jasna, odnalazło schowane
parę kroków dalej Lenistwo. Chwilę potem usłyszało Wiarę
rozmawiającą w niebie z Panem Bogiem. W ryku wulkanów
wyczuło natomiast obecność Pasji i Pożądania. Następnie,
przez przypadek, odnalazło Zazdrość, co szybko doprowadziło
je do kryjówki Triumfu. Egoizmu nie trzeba było wcale
szukać, gdyż jak z procy wyleciał ze swej kryjówki, kiedy
okazało się, iż wpakowało się w sam środek gniazda dzikich os.

Trochę zmęczone szukaniem Szaleństwo przysiadło na
chwilę nad stawkiem i w ten sposób znalazło Piękność.
Jeszcze łatwiejsze okazało się odnalezienie Wątpliwości,
która, niestety, nie potrafiła się zdecydować, z której
strony płotu najlepiej się ukryć.

W ten sposób wszyscy zostali znalezieni: Talent
wśród świeżych ziół, Smutek - w przepastnej jaskini, a
Zapomnienie... cóż, już dawno zapomniało, iż bawi się w chowanego.

Do znalezienia pozostała tylko Miłość. Szaleństwo
zaglądało za każde drzewo, sprawdzało w każdym strumyczku,
a nawet na szczytach gór i już, już miało się poddać, gdy
odkryło niewielki różany zagajnik. Patykiem zaczęło
odgarniać gałązki... Wtem wszyscy usłyszeli przeraźliwy
okrzyk bólu. Stało się prawdziwe nieszczęście! Różane kolce
zraniły Miłość w oczy. Szaleństwu zrobiło się niezmiernie
przykro, zaczęło prosić, błagać o przebaczenie, aż w końcu
poprzysięgło zostać przewodnikiem ślepej z jego winy
przyjaciółki. I to właśnie od tamtej pory, od czasu, gdy po
raz pierwszy bawiono się na Ziemi w chowanego, Miłość jest
ślepa i zawsze towarzyszy jej Szaleństwo...