Poezja?

Robson117

Moze by tak temacik o poezji? Moze to niezbyt popularna w dzisiejszych czasach dziedzina sztuki, ale jakze urocza Cool

Niech kazdy wklei lub opowie o swoim ulubionym wierszu. Jezeli uzyskam kilka odpowiedzi bedzie to stanowila cudowny dowod dla mojej polonistki, ktora uwaza ze " dzisiejsza mlodziez jest nieprzystosowana genetycznie do czytania, a tym bardziej rozumienia wierszy". Amen.

Robson117

Zeby was osmielic, umieszczam jeden z moich ulubionych wierszy. Interpretacja dowolna Smile

"Oda do rozpaczy"

Biedna rozpaczy
uczciwy potworze
strasznie ci tu dokuczają
moraliści podstawiają nogę
asceci kopią
święci uciekają jak od jasnej cholery
lekarze przepisują proszki żebyś sobie poszła
nazywają cię grzechem
a przecież bez ciebie
byłbym stale uśmiechnięty jak prosię w deszcz
wpadałbym w cielęcy zachwyt
nieludzki
okropny jak sztuka bez człowieka
niedorosły przed śmiercią
sam obok siebie

Jan Twardowski

Dea

...Byl kiedys fajny wiersz.... Pamietam, to bylo w formie jakby prezentacji (wiecie o co mi chodzi? Pewnie nie. Eh.) Ale po formacie nie mam adresu. To byl moj ulubiony wiersz.

Robson117

Coz, nie widze waszego zainteresowania, tym tematem...trudno, ja jednak nadal REGULARNIE bede tu umieszczal jakies wiersze. Chocby Wam na zlosc Twisted Evil

. Ku chwale Cesarstwa.

Dzis wiersz Jana Pawła II ... poswiccie chwile na przeczytanie:)

miłość mi wszystko wyjaśniła.
miłość wszystko rozwiązała.
dlatego uwielbiam tę miłość,
gdziekolwiek by przebywała.
jeśli miłość największa w prostocie,
a pragnienie najprostsze w tęsknocie,
więc nie dziw się, że pragnął Bóg,
aby najprostsi go przyjęli,
ci, którzy duszę mają z bieli,
a dla miłości swej nie znają słów.
aż dotąd doszedł Bóg,
i zatrzymał się o krok od nicości
- tak blisko naszych oczu...

Jan Paweł II

Do nastepnego wiersza Twisted Evil

le Sorcier

Na Czarnym Wzgórzu stoi Czarny Zamek
Emanujący czarnym światłem
Nietknięty Słońca chryzantemą

Tu radość staje się smutkiem, myśli
Czarnymi myślami
Światło przechodzi w ciemność

Na niebie wraz z czarnym dymem snuje się
Czarny Anioł
Za którego nocnymi skrzydłami

Kryje się blady Księżyc, kryje się
Czarne niebo
Wraz z gwiazd brylantami

W Czarnym Zamku, na Czarnym Tronie trwa
Czarny Pan
Kierując smutnymi sługami

Służy mu Czarny Anioł, który swymi
Czarnymi skrzydłami
Chroni go przed Księżycem, gwiazdami

Od czasu do czasu, raz na
Czarny księżyc
Przychodzi tu smutny wędrowiec

Chodząc po swym umyśle, wraz z
Czarnym Panem
Zbliżają się z wolna ku sobie

Robson117

Wiedzialem ze na Kruka mozna liczyc:) Podaj jeszcze autora wiersz ( chyba ma zaszczyt znac go osobiscie Wink

.

Valezka

o rany! gdzie ja trafilam//aaa Wink

le Sorcier

O nie, autora nie podam! Nie jestem... znaczy on nie jest samobójcą!

Agaa

no własnie ... Very Happy

że mi ten pomysł wczesniej nie przyszedł do głowy Laughing

Poezja jest jak...poezja Laughing

Mam przed sobą piekny wiersz wypiliśmy go razem z goścmi na swieta Razz

(została po nim tylko butelka(bardzo smutna)

Litwo! Ojczyzno moja!ty jestes jak zdrowie:
Ile cie trzeba cenic ten tylko się dowie
Kto cię stracił.Dziś pięknośc twą w całej ozdobie
Widzę iopisuję, bo tęsknię po tobie.(...)

Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną
Do tych pagórków leśnych,do tych łąk zielonych,
Szeroko nad błekitnym Niemnem rozciągnionych:
Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,
Wyzłacanych pszenicą,posrebrzanych żytem:

Agaa

Tej dziewczynie, której już na niczym nie zależy.
Tej kobiecie, która już w nic nie wierzy.
Niech zaufa iskierce, która płonie.
Niech w swych łzach nigdy nie utonie.
W koncu mogłaby uwierzyć, że
na pewno gdzieś tam jest ktoś
komu na niej zależy.
Ktos kto tęskni i płacze tak ja ona,
i tego z żalu i z tej tęsknoty kona.

A to jeszcze jeden:)

Agaa

Czasami unoszę się
w przypływie złudnego szczęścia ponad
czas
zwątpienie
I rzeczywistość

Czasami opadają mi skrzydła
Skrzydła radości i szczęścia
Które dopinasz do mojego życia
A potem sam, może nie wiedząc o tym
Podcinasz ...

Robson117

Genialnie, Agus, pieknie. Podaj jeszzce autora:) Jak nam sie ladnie dzial rozrasta...

Robson117

A teraz, zgodnie z obietnica, zamieszczam kolejny wiersz...Tym razem bedzie to wiersz Bruna Jasinskiego, jednego z czolowych przedstawicieli futuryzmu. Przy calej mojej niecheci dla futuryzmu ( uwazam go bowiem za bzdure ) utwor ten nalezy do moich ulubionych...Emanuje bowiem pewnoscia siebie, mlodzienczym zapalem i checia zycia....

"But w butonierce"

Zmarnowalem podeszwy w calodziennych spieszeniach,
Teraz jestem sloneczny, siebiepewny i rad.
Ide mlody, genialny, trzymam rece w kieszeniach,
Stawiam kroki milowe, zamaszyste, jak swiat.

Nie zatrzymam sie nigdzie na rozstajach, na wiorstach,
Bo mnie niesie cos wiecznie, motorycznie i przed.
Mijam strachy na wroble w eleganckich windhorstach,
Wszystkim klaniam sie grzecznie i poprawiam im pled.

W parkocieniu krokietni - jakis mityng panienski.
Dyskutuja o sztuce, objawiajac swoj traf.
One jeszcze nie wiedza, ze gdy nastal Jasienski,
Bezpowrotnie umarli i Tetmajer, i Staff.

One jeszcze nie wiedza, one jeszcze nie wierza.
Poezyjnosc, futuryzm - niewiadoma i X.
Chodzmy biegac, panienki, niech sie glowki odswierza -
Bedzie lepiej smakowac poobiedni jour-fixe.

Przelecialo gdzies auto w bialych klebach benzyny,
Zafurkotal na wietrze trzepocacy sie szal.
Pojechala mi bajka poza gory doliny
I nic jakos mi nie zal, a powinno byc zal...

Tak mi dobrze, tak mojo, az rechoce sie serce.
Same nogi mnie niosa gdzies - i po co mi, gdzie?
Ide mlody, genialny, niose BUT W BUTONIERCE,
Tym, co za mna nie zdaza, echopowiem: - Adieu! -

deepisl

Cesarzu jestem z Cesarza dumny/powaga

deepisl

Nie mogę, nie umiem pozbyć się czegoś.
Czegoś, co w sobie zawsze mieć będę.
W serce me wbiłaś śmiertelne ostrze
I z ostrzem w sercu nad przepaść pędzę.

Nikt mnie nie woła, zatrzymać nikt nie chce.
Czas coraz szybciej, a ostrze głębiej.
Choć serce krwawi, policzki bledną
W głowie się rodzi pytanie jedno...